Επιστολή των Συμβασιούχων στο Πανεπιστήμιο Κρήτης προς την Υπουργό Παιδείας

Πιστεύουμε ότι η επιστολή που ακολουθεί, παρουσιάζει και για μας μεγάλο ενδιαφέρον:

Η εργασιακή ανασφάλεια των συμβασιούχων στο Παν. Κρήτης

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΤΑΚΤΩΝ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ

Ηράκλειο, 29 Οκτωβρίου 2009

Αξιότιμη κυρία Υπουργέ,

Το πρόβλημα των εργαζομένων με σύμβαση σε υπηρεσίες του Δημοσίου, το οποίο βρίσκεται στην επικαιρότητα τις τελευταίες ημέρες, αφορά σε μεγάλο βαθμό και τη λειτουργία των διοικητικών υπηρεσιών του Πανεπιστημίου Κρήτης. Οι ανάγκες των υπηρεσιών αυτών καλύπτονται σε ένα μεγάλο ποσοστό από συμβασιούχους υπαλλήλους, οι οποίοι, εργάζονται με συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου – στην καλύτερη περίπτωση – ή συμβάσεις έργου ή ακόμα έχουν προσληφθεί από εργολάβο. Οι υπάλληλοι αυτοί, εργαζόμενοι για χρόνια στην ίδια θέση, με διαδοχικές συμβάσεις, έχουν το ίδιο αντικείμενο εργασίας με το μόνιμο προσωπικό των υπηρεσιών καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Τα παραπάνω επιβεβαιώνονται από την επιστολή (26/10/2009 Αρ. Πρωτ.417) του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Κρήτης, Καθηγητή κου Ιωάννη Παλλήκαρη προς το Υπουργείο Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων.

Πρόκειται για εξειδικευμένο και έμπειρο προσωπικό – οι περισσότεροι έχουν προϋπηρεσία που ξεπερνά κατά πολύ τους 24 μήνες – το οποίο όμως με τις παρούσες συνθήκες βιώνει μια πρωτοφανή εργασιακή ανασφάλεια, η οποία χρόνο με το χρόνο γίνεται δυσχερέστερη και απειλείται με απόλυση λόγω της υποχρηματοδότησης των Πανεπιστημίων και της καθυστέρησης εκταμίευσης πόρων από το ΕΣΠΑ, το οποίο βέβαια μόνο προσωρινά θα μπορούσε να προσφέρει κάποια λύση.

Το αδιέξοδο που βιώνουν οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι στο Πανεπιστήμιο Κρήτης συνίσταται στην αβεβαιότητα που γεννά και διατηρεί η επί συμβάσει ορισμένου χρόνου εργασία, οποιασδήποτε μορφής, η οποία συνοδεύεται από μειωμένα εργασιακά δικαιώματα και χαμηλές αποδοχές σε συνδυασμό και με την απουσία προκήρυξης θέσεων μονίμου προσωπικού στο Πανεπιστήμιο Κρήτης κατά την τελευταία 20ετία!

Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε τις συζητήσεις που λαμβάνουν χώρα στα κυβερνητικά όργανα σχετικά με το θέμα των συμβάσεων στο Δημόσιο και το νέο καθεστώς που θα διέπει τις προσλήψεις σε αυτό. Η διαιώνιση της τακτικής κάλυψης διαρκών αναγκών των υπηρεσιών του Δημοσίου με συμβάσεις ορισμένου χρόνου οποιασδήποτε μορφής μας βρίσκει αντίθετους και συμφωνούμε ότι πρέπει να ληφθούν τα δέοντα μέτρα εναντίον της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και της αναξιοκρατίας. Πρώτα από όλους, εμάς θα ωφελούσε η κατάργηση των ειδών εκείνων των συμβάσεων που περιέχουν όρους, οι οποίοι αποτελούν εκμετάλλευση του εργαζομένου και υποβαθμίζουν τη θέση και την εργασία του. Όμως αισθανόμαστε την ανάγκη να εκφράσουμε την αγωνία μας ενόψει των επικείμενων αλλαγών και το φόβο μας ότι οι νέες ρυθμίσεις θα στερήσουν τη δουλειά σε ένα μεγάλο αριθμό έμπειρου και εξειδικευμένου προσωπικού. Το προσωπικό αυτό προσλήφθηκε στις υπηρεσίες του Πανεπιστημίου Κρήτης σε μια περίοδο που δεν υπήρξε καμία προκήρυξη μόνιμων θέσεων – τακτική που ακολουθείται έως και σήμερα- και η μόνη προσφερόμενη εργασία ήταν μέσω συμβάσεων ορισμένου χρόνου και κυρίως συμβάσεων έργου. Η διαδικασία πρόσληψης είχε οριστεί από το Πανεπιστήμιο με τη σύμφωνη γνώμη της πολιτείας και έγινε με προκηρύξεις που δημοσιεύθηκαν στον τύπο. Οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι ανταποκρίθηκαν σε αυτήν τη διαδικασία και η επιλογή τους έγινε κατόπιν κατάθεσης των απαιτούμενων δικαιολογητικών που αποδείκνυαν την επάρκειά τους για τις θέσεις. Αν εκ των υστέρων οι διαδικασίες αυτές κρίνονται ως «μη αξιοκρατικές», οι εργαζόμενοι δε φέρουν κάποια ευθύνη. Τη δεδομένη εκείνη στιγμή δεν προσφερόταν η εναλλακτική προκηρύξεων με επιλογή άλλου τύπου.

Θεωρούμε ότι η αλλαγή πολιτικής δεν είναι δίκαιο να επηρεάσει εργαζόμενους που αξιολογήθηκαν και επιλέχθηκαν με τη νομιμότητα που υπαγόρευαν οι τότε διαδικασίες και έκτοτε είναι αδιάλειπτα στη θέση τους, γεγονός που αποδεικνύει την επάρκειά τους. Επομένως δεν πρέπει οι εργαζόμενοι που ξεκίνησαν την εργασία τους στο Πανεπιστήμιο Κρήτης πριν από χρόνια υπό τελείως άλλες προϋποθέσεις να επαναξιολογούνται χωρίς να αναγνωρίζεται η εμπειρία τους με ό’τι αυτό συνεπάγεται. Το αίσθημα δικαίου απαιτεί να υπάρξει ειδική πρόνοια για τους συμβασιούχους εργαζομένους που έχουν πολυετή προϋπηρεσία διασφαλίζοντας τα δικαιώματά τους.

Ζητάμε να δοθεί τέλος στην εργασιακή μας ανασφάλεια, αναγνωρίζοντας ότι καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες των υπηρεσιών μας και μετατρέποντας τις θέσεις εργασίας μας σε μόνιμες, όπως οι ανάγκες που εξυπηρετούμε το απαιτούν.

Με τιμή,

Για το Δ.Σ. του Σ.Ε.Σ.Π.Κ.
Η Πρόεδρος
Ειρήνη Μακράκη

Οι υπογραμμίσεις δικές μας